Elektronik Rönesans'ta Yeni Eğitim Teknolojisi Formasyonları

Mustafa Karaağaçlı

doi:10.29329/jtae.2020.283.6

Derleme Makalesi | Açık Erişim
Eğitimde Teknoloji Uygulamaları Dergisi 2020, Clt. 1(1) 76-98

Elektronik Rönesans'ta Yeni Eğitim Teknolojisi Formasyonları

Mustafa Karaağaçlı

ss. 76 - 98 | DOI: https://doi.org/10.29329/jtae.2020.283.6

Yayın Tarihi: May 15, 2021 | Görüntüleme Sayısı: 97/432 | İndirilme Sayısı: 136/721

PDF İndir

Özet

Atom çağı, endüstri çağı, bilgi çağı derken gelinen iletişim çağında, evrensel değişimlerde elektronik Rönesans herkesi ve kesimi etkilemektedir. Etkileşimler nimet ve külfetleri de beraberinde getirdiğinden, Elektronik Rönesans'ın işgörenlerden beklediği yeni beceriler güncel hale gelmektedir. Farklı ama genel ad başlıklarında gündeme gelen yeni becerilerin daha özel ad altında ele alınması gereksinimi bulunmaktadır. İşte bu nedenle bilimin genelleyici ve sınırlı bakan özelliklerinden hareketle girişilen bu çalışmada, 'Elektronik Rönesans'ın Yeni Eğitim Teknolojisi Becerileri' konusuyla ilgilenilmektedir.

Çalışma, genelde evrensel değişim sürecine, özelde ise yeni eğitim teknolojisi gereklerine dikkat çekmeyi amaçlamaktadır. Betimsel türde literatür analizi ile oluşturulan çalışmada; evrensel ölçekte beliren yönelimlerin ardından eğitim alanındaki Elektronik Rönesans'ın yansımaları ortaya konulmaktadır. Çalışmada Eğitim Teknolojisinin temel öğelerinin yeni formasyon özelliklerine ve Elektronik Rönesans'ta Eğitim Teknolojisi uzman işgöreninin sahip olması gereken duyuşsal, bilişsel ve devinsel davranış özelliklerine özel önem verilmektedir.

Elektronik Rönesans'ta eleştirel düşünme, problem çözme, medya, bilgi ve açık iletişim teknolojileri okuryazarlığı temel teknik beceriler olarak önemsendiği, Eğitim teknolojisinin eğitim süreçlerine; eğitsel istem-sunu dengesizliklerini gidermede, artan nüfusun eğitim ihtiyaçlarını karşılamada, eğitim hizmetlerindeki maliyet-yarar analizlerinin verimliliğini artırmada, bireysel ve kitlesel öğrenmeye, öğrenme ortamlarında ve zamanlarında esneklikler sağlamada ekonomik seçenekler sunduğu ortaya konulmaktadır. Çalışmada, eğitim teknolojisi öğretmeninin profesyonel bir iletişim, teknoloji ve öğretim uzmanı olarak, hem mekanik hem de dijital içerik ve eğitim durumları üretebilen yaratıcı üretkenliklere sahip olması gerektiği vurgulanmaktadır. Elektronik Rönesans'ta Eğitim Teknolojisi uzman işgöreninin, öğretme-öğrenme yardımcıları hazırlama, eğitim ortamlarını düzenleme, eğitimin özel hedeflerine uygun eğitsel etkinlikler planlama konularına bütünsel ve sistematik yaklaşmasının gereği belirtilmektedir. Çalışmada ayrıca, varılan sonuçlar ışığında; Elektronik Rönesans'ta Öğretmenin iletişim, teknoloji ve öğretim uzmanı olarak görülmesi yönünde girişimler yapılması, Eğitim Teknolojisi alan uzmanının sahip olması gereken özelliklerinin ise bilişsel, devinsel ve duyuşsal alanlarda yeterliğe dayalı davranışlar olarak belirlenmesi önerileri geliştirilmektedir.

Anaktar kelimeler: Eğitim teknolojisi, Elektronik Rönesans, Eğitim Teknolojisi öğelerinde ve Eğitim Teknolojisi Uzmanında formasyonlar

Bu makaleye nasıl atıf yapılır

APA 7th edition
Karaagacli, M. (2020). Elektronik Rönesans’ta Yeni Eğitim Teknolojisi Formasyonları. Eğitimde Teknoloji Uygulamaları Dergisi, 1(1), 76-98. https://doi.org/10.29329/jtae.2020.283.6

Harvard
Karaagacli, M. (2020). Elektronik Rönesans’ta Yeni Eğitim Teknolojisi Formasyonları. Eğitimde Teknoloji Uygulamaları Dergisi, 1(1), pp. 76-98.

Chicago 16th edition
Karaagacli, Mustafa (2020). "Elektronik Rönesans’ta Yeni Eğitim Teknolojisi Formasyonları". Eğitimde Teknoloji Uygulamaları Dergisi 1 (1):76-98. https://doi.org/10.29329/jtae.2020.283.6

Kaynakça

Alkan, C. (1998). Eğitim Teknolojisi. Ankara: Anı Yayıncılık. [Google Scholar]
Anderson, L. W. and Krathwohl, D. R. (2001). A Taxonomy for Learning, Teaching, and Assessing: A Revision of Bloom’s Taxonomy of Educational Objectives. US. Boston: Allyn & Bacon. MA (Pearson Education Group). [Google Scholar]
APA. (1994). Publication Manual. Fourth Edition. USA: Washington, DC 20002. American Psychological Association. [Google Scholar]
Cüceloğlu, D. (1994). Yeniden İnsan İnsana. 5. Basım. İstanbul: Remzi Kitabevi. [Google Scholar]
Cüceloğlu, D. (1999). Anlamlı ve Çoşkulu Bir Yaşam İçin Savaşçı. İstanbul: Birinci Basım, Sistem Yayıncılık. [Google Scholar]
Çağlar, D. (1970). Başarının Ölçülmesi ve İstatistik Metotlarla Değerlendirme. Ankara: Çağdaş Eğitim Kitapları. Ayyıldız Matbaası. [Google Scholar]
Darling-Hammond, L. (2000). Teacher Quality and Student Achievement: A Review Of State Policy Evidence. Education Policy Analysis Archives. 8(1). [Google Scholar]
Friedman, T. (2000). Lexus ve Zeytin Ağacı Küreselleşmenin Geleceği. İstanbul: Boyner Holding Yayınları. [Google Scholar]
Grant, C. A. and Gillette, M. (2006). A Candid Talk To Teacher Educators About Effectively Preparing Teachers Who Can Teach Everyone’s Children. Journal of Teacher Education, 57(3), pp. 292-299. [Google Scholar]
Horton W. And K. Horton.(2003). E- Learning Tools and Technologies. Indianapolis Wiley Publishing. [Google Scholar]
Imig, D. G. And Imig, S. R. (2006). What Do Beginning Teachers Need To Know? Journal of Teacher Education, 57(3), pp. 286-291. [Google Scholar]
Khan, B.H. (2000). A Framework for Open Flexible and Disturbuted Learning. Technological Education and National Development Conference (TEND, 2000) Abu Dhabi. [Google Scholar]
Kaptan, S. (1983). Bilimsel Araştırma Teknikleri ve İstatistik Yöntemleri. Ankara: Ulus, P.K. 429. [Google Scholar]
Karasar, N. (1991). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: 3A Araştırma Eğitim Danışmanlık Ltd. Şti. [Google Scholar]
Karaağaçlı, M. (2008). Internet Teknolojileri Destekli Uzaktan Eğitimde Sosyal Kazanımlar Gereksinimi. Ankara: Bilişim Teknolojileri Dergisi, 1(2), 63-73. [Google Scholar]
Karaağaçlı, M. (2019a). Öğretimde Materyaller ve Teknolojiler. Üçüncü Yazım Birinci Basım. Ankara: Kitapcı Basımevi Yayıncılık Tasarım San. ve Tic. Ldt. Şti. Zübeyde Hanım Mah. Sedef Sokak No:6-1 İskitler-Ankara: Matbaa Sertifika No:34559. Mart, 2019a. ISBN:978-605-62357-6-4. Bandrol Seri No Aralıkları:THG-NNH 785269-785398. [Google Scholar]
Karaağaçlı, M. (2020). Eğitimin Temeli: Felsefe. Ankara: Kitapçı Basımevi Yayıncılık Dağıtım Tasarım san Tic. Ltd. Şti. Zübeyde Hanım Mahallesi Sedef Sokak No: 6-A Altındağ-Ankara Matbaa Sertifika No:34559. ISBN – 978-605-62357-8-8. Bandrol Seri No Aralıkları THG-SHH 457517-457656 [Google Scholar]
Karaağaçlı, M. (2021). Uzakta Eğitimin Yumuşak Karınları. Eleştirel Pedogoji, 67. 78-80. [Google Scholar]
Kaya, Z. (1998). Öğrenmeyi Kolaylaştıran Öğretmen Olabilme. Gazi Üniversitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(6). 69 – 83. [Google Scholar]
Rivkin, S.G.; Hanushek, E.A. and Kain, J.F. (2005). Teachers, Schools, and Academic Achievement. Econometrica, 73(2). 417-458. [Google Scholar]
World Bank, (2005). Learning To Teach İn The Knowledge Society. Final Report. By Task Manager Juan Manuel World Bank. [Google Scholar]

Cilt 1 Sayı 1

Aralık 2020

Tüm makaleleler